Werkwijze

Het innerlijke kind

Onze ervaringen in de kindertijd hebben invloed op onze beleving en gedrag in het heden. Ook als volwassenen hebben we nog ‘het kind in ons’. Dit innerlijke kind kun je vaak voelen, meer dan je misschien op het eerste zicht zou denken. Dat kan prettig aanvoelen bijv. op de roetsjbaan in het pretpark, als we samen met ons kind in de sneeuw spelen,… We lijken misschien wel even terug gekatapulteerd in de tijd, toen we nog maar 6, 7 of … jaar waren en ervaren een gelukzaligheid.

Het kan echter ook onaangenaam voelen bijv. we ervaren onbegrip van de mensen om ons heen, we voelen ons afgewezen, in de steek gelaten, lui, dom,… Dat noemen we ‘kindpijnen’. Vaak reageren we nog steeds vanuit die kindpijn op mensen om ons heen, ook op onze eigen kinderen.

Werken met je eigen innerlijke kind is een krachtige manier om meer/terug veerkracht en geluk te ervaren als ouder waardoor de band met uw kind(eren) (terug) gezonder en versterkt wordt.

Toen je klein was, dacht je dat het aan jou lag. Je hoorde misschien dat je beter je best moest doen, rustiger moest zijn, moest zorgen voor je kleinere broer of zus,… Als je niet voldeed aan de verwachtingen, schaamde je je ook wel. Wellicht probeerde je nog meer je best te doen om geliefd te worden, geborgenheid te ervaren of je stak je gevoelens weg. Zo viel je minder op maar raakte je steeds verder weg van wie je werkelijk bent en zit het ontbreken van 1 of meerdere basisbehoeften diep in je opgeslagen. Telkens als je in contact komt met een gelijkaardige situatie, reageer je vaak vanuit dat gekwetste kind in je. Deze situaties blijven zich herhalen tot je met je innerlijke kind aan de slag gaat en het geneest, beetje bij beetje tot je vol zelfvertrouwen en zelfliefde in het leven kan staan. En dat kan nu dankzij het rijpe hersenbrein van een volwassene.

De innerlijke criticus

Tijdens de therapie/sessie met de ouder gaan we onder andere aan de slag met de innerlijke criticus. Dat is de stem in je hoofd die je innerlijke kind nog steeds wil beschermen van nog meer negatieve ervaringen. Deze stem remt ons als volwassene af, maakt je bang om beslissingen te nemen of reageert impulsief. En dat terwijl het eigenlijk vaak onjuiste overtuigingen zijn, meningen van onze ouders en andere opvoedkundigen die je als kind voor waar aannam en onbewust in de hersenen opsloeg.

Voorbeelden van criticusgedachten zijn:
Ik ben dom.
Ik ben lui.
Kon ik het beter doen?
Zal ik het nooit kunnen?
Ik ben lelijk.
Steeds heb ik het gedaan.
Wat zullen de anderen niet van me denken?